Eto na.

Ito ang entry na matagal ko na gustong i-post, 'yun nga lang di pa nangyayari. Sabi ko, ano kaya magandang entry title 'pag may trabaho na'ko? Iniisip ko "Hired!" o di kaya "Unemployed no more," basta may term na "unemployed" or "employed" sa titulo. Yun pala wala man lang ka-glamour-glamour maiisip kong title.

E kasi ito talaga nararamdaman ko ngayon.

Malapit na ang Sept. 1. Bukod sa birthday ni Jenix, ito rin ang araw na gigising ako ng 6.30 ng umaga, bibiyahe papuntang Ortigas, at lalakarin ang kahabaan ng Julia Vargas Ave. Makakabisado ko na ang pasikot-sikot ng Megamall. Gagamit na rin ako ng deadly weapon na shoes. (Pero sana pwede pa rin mag-jeans, asiwa ako sa pormal-pormalang damit e). Sa ngayon wala pa 'kong pinaghahandaan, wala pa akong ideya kung ano sa dinami-dami ng natutunan ko sa CommRes ang dapat kong gamitin.

Kinakabahan din ako. Hindi ko alam kung kaya ko ba ang trabaho, kung makakapag-deliver nga ba ako. Kung mami-meet ko ang expectations ng bosses ko. Kung mami-meet ng agency ang expectations ko.

Excited din ako. Kasi, finally, nakahanap ako ng trabaho sa field na gusto ko. Sana nga di ako nagkamali sa pinili kong karera sa buhay. Nakatulong din na andiyan sila Rye, Jovy, Joy at Edz sa Ortigas, meron pa ring ka-chikahan matapos ang isang nakakapagod o nakakabatong araw ng pagtratrabaho.

Hinga ng malalim. Eto na. This is it, pansit.